Ev-veeet; işte bizim uyku hikayemiz!
Leyla doğduğu günden beri gece uykularında çoğunlukla koyun koyunayız. Şimdilik bu durum hiçbirimizi rahat etmiyor, hatta ben son derece mutlu olduğumu söyleyebilirim ki mutluyum!
Uyku eğitimi ile ilgili yazılıp-çizilenleri şöyle gözümün ucuyla taradım dersem yalan olmaz, pek de niyetli değilmişim aslına bakarsan... Elbette her anne ve bebeğin dinamikleri farklıdır; Leyla yanımızda uyurken analı kızlı kesintisiz, kaliteli, mis gibi uykumuz oluyor. Bunun da sonu gelecek tabii ama biraz kalalım böyle; ne yapalım, öyle istiyoruz!
Birkaç kere benim de denemişliğim var; "sana bugün yatakta yalnız nasıl uyunur, öğreteceğim bebeğim!" Boyu kendi kadar, sevimli bir kuzucuğu uyku arkadaşı yaptık, yaptık diyorum çünkü bu kuzunun Leyla'nın uykusunda yeri yoktu, o yalnızca uyanık ve neşeliyken oynamak içindi; onun bildiği uyku arkadaşı, gece beslenmesinin tek kaynağı bendim! Sırtına pışpışlamalar, ninni söylemeler, kaldır-yatırlar... Tam bir şeyler oldu olacak derken yok atak haftasıydı yok diş çıkarmaydı, çocuğun yine kollarımda uyuyup yanında olduğumu hissetmeye ihtiyacı oluyordu...
Uyku eğitiminin başarıyla sonuçlanması için bol sabırdan, kararlılıktan söz ediliyor; anne-baba-çocuk olarak bu eğitim bize göre değildi, anlamıştım. Bu eğitim de şart mı onu da bilmiyorum, bu bebeler o kadar inişli-çıkışlı dönemler geçiriyorlar ki, tüm bunları firesiz atlatabilen oluyorsa ne diyeyim hayret!
Gündüz uykularında önce güzelce besleniyor anne sütüyle, ben yine alıyorum sazı elime; Yemen Türkü'süyle başlayıp Kerpiç Kerpiç Üstüne" yle bitiriyorum (bu arada bu türkü olayına bayılıyor Leyla bebekliğinden beri, ben ve babası da öyle; uyku öncesi ya ben ya Kadir mutlaka ama mutlaka o büyülü ezginin içinde kaybolana kadar repertuvarda ne var ne yok seriyoruz önüne, bazı günler kendi kendine ritmik bir şekilde mırıldandığı bile oluyor).
Akşam uyumak için Kadir'i arayabiliyor gözleri, o gelince gülleri açıyor; kapıda görür görmez el çırpıyor, neredeyse gözleri kalp kalp oluyor:) Bir müddet kendi yatağında yatıyor, uyanınca alıyoruz yanımıza, yatakta bir babasına bir bana dönüp yarı uykulu şekilde yüzümüzle oynayıp kendi kendine gülüyor mayışmış bir halde :). Bazı geceler (şanslıysak) bir bakmışız böyle oynarken uyuyuvermiş.
...
Uykusuydu, yemeğiydi derken öyle geçiyor ki zaman; şimdiden çok özleyeceğimi biliyorum bu günleri...
Yorumlar
Yorum Gönder